استوارت هزلدین کارگردان چهل ساله ی «آزمون» با ساخت فیلم صد و یک دقیقه ایه خود در یک اتاق و استفاده از ده بازیگر توانایی خود را به رخ مخاطب می کشد. بازی های بسیار خوب بازیگران و استفاده به جا از همه ابزار صحنه، جا به جایی های سریع دوربین و کادر بندی مناسب و صد البته فیلمنامه پر پیچ و خم «آزمون» همه و همه دست در دست هم می دهد تا پلک برهم نزنید. صرف نظر از پایان بندی فیلم که دچار دستپاچگی است، بقیه فیلم ریتم بسیار خوبی دارد و تدوین بسیار خوب مارک تالبوت بوتلر سهم بزرگی در خلق این اثر دارد.

مهم تر از تکنیک های بکار رفته در ساخت، محتوای داستان است. داستانی که می آموزد محیط بسته ذهن خلاق را فعال می کند. ذهن هایی که آماده ی حرکت است و نیاز به محرک دارد که در این داستان محرک کاغذ سفید و محدودیت است. وقتی شرکت کنندگان در آزمون بعد از مواجه با کاغد سفید سعی در حل معما دارند و شروع به مرتب کردن پازل می کنند. مراقب آزمون قوانینی را قبل از آزمون به شرکت کنندگان یاد آور می شود و حال تنها راه حلی که به ذهنشان خطور می کند استفاده از راه هایی هست که در قوانین نیست.
از نظر نگارنده تلخی داستان از آنجا شروع می شود که شرکت کنندگان در آزمون خوی نهفته در انسان را عریان می کنند. آنجا که «من» جایگزین «ما» می شود و درست آنجایی که وقتی نمی توانند سوال معادله را پیدا کنند سعی در کم کردن شرکت کنندگان می کنند.این فیلم محصول انگلیس و به کارگردانی استوارت هزلدین ساخته شدهنویسندگان: استوارت هزلدین و سایمون گریتی