!رخشان و فراموش شدگان
این جملات تکان دهنده را از زبان مهری خانم ۵۰ ساله در سکانس ورودی “این فیلم ها رو به کی نشون میدین؟ ” رخشان بنی‌اعتماد، شنیده می‌شود. مستندی تکان دهنده از وضعیت زندگی ساکنین شهرک فاطمیه در محله ۱۳ آبان. آنچه رفته رفته متوجه می‌شویم این است که ساکنان این شهرک گروهی از گود نشینان‌اند که در پی تخریب محل سکونت‌شان به شکلی موقت در سال های ۱۳۵۷-۱۳۵۸ در این منطق اسکان داده شده‌اند. این اسکان اما از شکل موقت خارج شده و تا سال ۱۳۷۱ ادامه یافته است. آن‌ها فراموش شدند.
فراموش شدگان!
فیلم را شهردار وقت تهران می‌بیند و با بررسی وضع موجود نهایتا به این نتیجه می‌رسند که شهرک قابل اصلاح نیست و …
مهری خانم می‌گوید «اینجا خانواده‌های سالم زیادی زندگی می‌کنند که فقط فقیرند». خانواده‌هایی که گاه ۶ نفر در اتاقی ۱۵-۲۰ متری زندگی می‌کنند. اتاق‌هایی که زیر سوله‌ها ساخته شده، پنجره ندارد و تنها راه ورود و خروج‌اش در کوچه است!
خود رخشان می‌گوید که به صورت اتفاقی وقتی از فیلمبرداری «شهر سالم» برمی‌گشته این شهرک را دیده و واردش شده. اما نکته همین‌جاست که شجاعت ورود به این شهرک را داشته و از «بالای ونک» تز عقیم کردن فقرا را صادر نکرده است. دقیقا همین نحوه برخورد با معضل، هنرمند با دغدغه را از باقی سوا می‌کند. همین رفتار رخشان، همین واکنش بلافاصله اصغر فرهادی و پرویز پرستویی. اگر رسالت هنر و هنرمند آینه بودن و هویدا کردن مشکلات اجتماعی است باید وارد شد و دید.
در چند روز گذشته به جز طراحان عقیم‌سازی، حامیان این طرح هم جملگی فرض را بر دو چیز گذاشته‌اند. اعتیاد و تجاوز! چرایی‌اش قطعا به خاطر دوری است عدم آشنایی با فضا. به قول حجتِ جدایی «فقط بچه‌های شما بچه آدمن؟! بچه های ما بچه……توله سگن»