قرارداد اولین پروژه مستقل سازمان سینمایی کشور با «مرآت هنر‌» به مدیرعاملی روح‌الله شمقدری بسته شد تا رسانه های سینمایی کشور بنویسند «آقای رئیس اولین پروژه مستقل سازمان سینمایی کشور را به برادرش سپرد!». اولین پروژه مستقل سازمان سینمایی برای تولید، پروژه «سوادیکا» است که قرار است آن را «جمال شورجه» جلوی دوربین ببرد. سوادیکا به زبان تایی، زبان مردم سیام (تایلند فعلی) به معنی سلام است. این فیلم زندگی یک بازرگان موفق در سیام است که تا مقام صدراعظمی پیش می‌رود. شیخ احمد قمی باعث وحدت مسلمانان در سیام می شود. مردم سیام استقلال  شان را مدیون وی هستند. دلیل حساسیت جامعه سینمایی بر ساخت این موضوع بودجه هنگفت آن است. قرار است این پروژه در بحرانی ترین روزهای اقتصادی کشور با بودجه ایی بیش از دو نیم میلیون دلار ساخته شود که هم عجیب است هم نه. از آن جهت عجیب که لزوم ساخت چنین پروژه ای در این وانفسای اقتصادی که مردم توان خریدشان نسبت به همین زمان در سال پیش یک دهم شده چیست؟ و از آن جهت عجیب نیست که بالاخره باید دولت و البته جناب شمقدری دینشان را هم به شورجه و هم به روح الله شمقدری تهیه کننده فیلم پایان نامه ادا می کردند. مرآت هنر شرکتی است که اعضای هیئت مدیره آن، اعضای برجسته هیئت اسلامی هنرمندان هستند این شرکت در سال ۸۸ تاسیس شد و جمال شورجه رییس هیت مدیره آن است و طی سه سال گذشته با انتصاب جواد شمقدری به مدیریت سینمای کشور، اکثرا افراد این هیئت، پست‌های حساس سینمایی کشور را برعهده گرفتند. سوال اینجاست، «مرآت هنر» که تنها تولید یک فیلم سینمایی(پایان نامه) را در کارنامه خود دارد چگونه توانسته ارشاد و کمیسیون فرهنگی مجلس را متقاعد کند که چنین بودجه ایی را برای تولید دومین فیلم خود در اختیار داشته باشد!  سوادیکا پس از لاله دومین پروژه میلیاردی امسال است که به وابستگان دولتی رسید.

لاله
یازدهم آبانماه ۱۳۸۶ در جریان پنجمین دوره مسابقات اتومبیلرانی سرعت قهرمانی کشور لاله صدیق در خ پایان بین سه نفر اول بود. این مسئله با اعتراضات شرکت کنندگان دیگر پیگیری شد و در نهایت با اثبات ادعای شاکیان مبنی بر تغییر موتور پلمپ شده خودرو صدیق، وی یکسال از شرکت در مسابقات محروم شد حالا پس از پنج سال صدیق سوژه فیلمی میلیاردی شده که اسی(اسدالله) نیک نژاد دست به کار ساخت آن شده است. پروژه ایی پرحاشیه که دست اندرکاران آن مدعی اند می خواهند چهره ایی متفاوت از زن ایرانی را به دنیا نشان دهند. اما الگوی زن ایرانی قبلا چندین بار به تقلب متهم شده و چندین بار توسط کمیته مسابقات با وی برخورد شده! این فیلم قرار بود با تهیه کنندگی علیرضا سبط احمدی ساخته شود که ناگهان خبر استعفای او و تعدادی از عوامل فیلم رسانه های سینمایی را شوکه کرد و البته سبط احمدی دلیل استعفایش را در هاله ای از ابهام گذاشت.  بلافاصله مرکز گسترش سینمای تجربی پروانه پرتو را به عنوان تهیه کننده معرفی کرد. فیلم لاله با وجود جنجال ها و مخالفت‌های زیادی که علیه آن در داخل کشور صورت گرفت با بودجه ای میلیاردی تصویب شد و مراحل پیش تولید را گذراند و پروانه ساختش به کارگردانی اسی(اسدالله) نیک نژاد صادر شد.

نیک نژاد  کارگردان ایرانی مقیم امریکا این فیلم، همان فردی است که به گفته اهالی سینما، هیچ رزومه قابل قبول و مشخص سینمایی ندارد. اما تمام این انتقادات هیچ تاثیری در عزم خلل ناپذیر ارشادیها در پشتیبانی از تولید فیلم”لاله”نداشت و حتی مجلس هم نتوانست مانع تولید این پروژه شود. مجلسی ها با اشاره به سوابق کارگردان و هزینه های بالا،خواستار دفاع وزیر ارشاد و معاون سینمایی اش از این پروژه شدند. فیلمنامه چند بار به مجلس رفت و آمد و هر بار هم مجلسیها راضی نشدند البته برای آخرین بار جواد شمقدری در گفت و گویی از نظر مساعد مجلس برای تولید این فیلم خبر داد که ساعتی پس از آن یکی از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس ضمن تکذیب این موضوع، تولید این پروژه را از نظر مجلس منتفی دانست. اسفندیار رحیم‌مشایی اصلی‌ترین حامی پروژه لاله است

اسی نیکنژاد
در یکی از سفرهای احمدی نژاد به نیویورک نیکنژاد به دایره دولتی ها راه پیدا می کند و بعد ها مدیریت هنری برنامه های احمدی نژاد در امریکا را به عهده می گیرد و در یکی از همان سفرها قول پشتیبانی دولت از پروژه لاله را می گیرد. قرار بود یکی از داوران جشنواره فجر۸۹ نیکنژاد باشد که به دلایلی حذف شد. دلایلی که حسین شریعتمداری آنرا روشنگری های کیهان می داند. اما نیکنژاد رزومه کاری خوبی در امریکا ندارد. طبق اطلاعات سایت آی ام دی بی نیکنژاد در مقام کارگردان ۶ فیلم ساخته که در بین آن ها نه تنها اثر فاخری دیده نمی شود که در پایین ترین سطح رنکینگ قرار دارند و آخرین فیلمش در مقام کارگردان را در سال ۱۹۹۷ ساخته است. اما وی در مقام تهیه کننده فیلم ها و سریال هایی را تهیه کرده که بیشتر آن ها از ساختاری اروتیک برخوردار بوده اند که حتی در بین آنها نیز اثر فاخری نیست و بالاترین ریت کسب شده توسط فیلم هایش ۲/۳ است و نکته مهم تر اینکه در ۸ سال گذشته هیچ اثری تولید نکرده.

البته جناب شمقدری با توجه به پرونده نیکنژاد معتقد است «قطعاً حضور در آمریکا آن هم در هالیوود اقتضائاتی را به همراه می آورد اما به نظر ما این حد مشارکت آن هم در هالیوودی که اکثر آثارش آلوده به مباحث این چنینی هست نباید مانع همکاری در پروژه های بعدی شود و باعث طرد یک نفر از جامعه ایرانی و فضای فیلمسازی کشور شود» و جالبتر اینکه آقای رییس معتقد است « دیگر سوابق آقای نیک نژاد از وی شخصیت یک فرد معتقد به نظام و انقلاب اسلامی و عاشق وطن و اسلام را نشان می‌دهد.» سازنده فیلم تبلیغاتی احمدی نژاد که ید طولایی در وارونه نشان دادن حقایق دارد و پیشتر هم گفته بود« امیدوارم دوستان روزنامه‌نگار به اوین سر بزنند و ببینند که زندان اوین درست مانند هتل است و وضعیت خوبی دارد» در پاسخ به اعتراضات حسین شریعتمداری در مورد انتخاب کارگردان پروژه لاله و تایید عملکردش گفت «ساخت مسجد و قبرستان اختصاصی و با امور شرعی اسلام برای ایرانیان در لوس آنجلس قابل تقدیر نیست؟ وی[نیکنژاد] در دوره فتنه ۸۸ که خیلی ها آلوده شدند و حتی آقای نوری‌زاد را که شما سالها به وی یک ستون ویژه در کیهان را سپرده بودید در سیلاب خود غرق کرد، پاک و منزه باقی ماند و حتی با آنان برخورد کرد و در فیلم مستندی که علیه فتنه ساخته شد وی در دفاع از حقانیت ملت ایران و دموکراسی آن برخاست»

فستیوال ابوظبی
فستیوال ابوظبی که در هفته گذشته با تقسیم مروارید های سیاه که اتفاقا یکی از آنها به گلشیفته و دیگری به «یک خانواده محترم» رسید پایان یافت ولی انگار حواشی آن خیال پایان ندارد. رسانه های اصولگرایان با تمام محدودیتی که دارند نتوانستند عکس های گلشیفته و نیکی کریمی را منتشر نکنند عکس هایی که به زعم ایشان اسباب سرافکندی زن ایرانی و روشن کننده ابعاد مختلف سینمای مبتذل ایران است! این رسانه ها پس از تخریب همه جانبه گلشیفته اینبار سراغ نیکی کریمی و پوشش رفتند. بازتاب که حجاب کریمی را از عجایب جشنواره ابوظبی می دانست نوشت: «نیکی کریمی نه برخلاف برخی بازیگران نظیر لیلا حاتمی به طراحان لباس ایران سفارش لباس های مجلسی کاملاً پوشیده را داده بود و نه به شیوه برخی بازیگران که عمدتاً در حال فعالیت در کشور هستند، بدون حجاب و پوشش اروپایی مقابل دوربین ها رفت. او، هم خود را پوشاند و هم نپوشاند و این از عجایب جشتواره ابوظبی بود.» در نهایت دامن نیکی چنان بلوایی به پا کرد که بعید میدانم دیگر دامنی بتواند رکوردش را بشکند.

بعد از جریان خانه سینما یکی از بزرگترین حواشی که خانواده سینما با آن دست به گریبان است اتهام ابتذال به سینمای ایران است که در چند سال اخیر به توالی از سوی فیلمسازان دولتی ایراد می شود. گاهی با شدت هر چه تمام تر و بغض آنگونه که فرج اله سلحشور گفت و  بازیگران زن سینمای ایران را “فاحشه” و سینمای ایران را “فاحشه‌ خانه” خواند گاهی با شدت کمتر آنگونه که شورجه گفت: «ذات هنر و سینما مفسده برانگیز است و دلیل تمایل بسیاری از جوانان برای حضور در سینما به دلیل پلشتی‌های آن است.» باید فهمید تعریف دولتی ها از فساد چیست؟ چه عاملی باعث می شود که همین آقایان تمام قد از پروژه میلیاردی لاله دفاع می کنند؟ پروژه ایی که کارگردانش اسی نیکنژاد نه تنها کارنامه مطلوبی در کارگردانی ندارد که تهیه کننده چندین فیلم اروتیک درجه سوم هالییود است. البته شمقدری ساخت فیلم های اروتیک در سینمای هالییود توسط نیگنژاد را حاصل جبر فضا می داند و اصرار بر انقلابی بودن کارگردان مذبور دارد! و شورجه  نیز معتقد است: « پروژه لاله در نظر دارد ارتقا، اقتدار، ظرفیت و توانمندی‌های ایران اسلامی را به رخ جهانیان به خصوص غربیان بکشد.» فیلمی که قهرمانش به تقلب مشهور است و کارگردانش به ساخت فیلم های اروتیک! چرا از نظر آقایان حضور یک کارگردان هالییودی در این پروژه کمک به حضور در سینمای بین المللی می کند اما حضور سینماگران ایرانی در جشنواره های خارجی و خصوصا اسکار اسباب تحقییر را محیا می کند؟! چرا با وجود کارگردان های موفق، پروژه های میلیاردی به صحابه دولت می رسد؟ چرا باید چنان عرصه تنگ شود که کارگردانان موفقی چون نادری و بیضایی و فرهادی و تقوایی و پناهی و… یا در خارج از کشور ادامه کار دهند یا در لاک انزوا فرو روند و آنوقت آقایان به دنبال بازگرداندن کارگردان درجه سه بروند؟  شاید دولتی ها در سال پایانی بدنبال رفع دین باشند که اینگونه به ریخت و پاش اموال ملت مشغولند. باید به اصحاب دولت متذکر شد فساد در سینمای ایران نه از دامن بازیگران که از دامان شماست؛ و این چک های سفید تهران به نور چشمی هاست که فساد می آفریند نه مرواریدهای سیاه ابوظبی.